ငါ႔ကုိေတြး ငါ႔ကုိေရး
ငါ႔ကုိခ်စ္ ငါ႔ကုိပစ္
ငါ႔ကုိေတြ႔ ငါ႔ကုိေမ႔
အဲဒီလုိပုထုဇဥ္ဆန္ဆန္
အျပဳအမူေတြနဲ႔
ငါ႔ကုိ အရွဳံးရတဲ႔အထိ
အသုံးခ်ခဲ႔တယ္
ငါရင္မွာ ငါ႔အၾကင္နာက
၀ကၤ ၀ကၤဘာရွိတတ္လာတယ္
နာက်င္ေစသူကုိ
မၾကင္နာတတ္ဘူး
ၾကင္နာေစသူကုိ
မနာက်င္ေစဘူး
အဲဒါ ငါရင္မွာ ရွင္သန္လာတဲ႔ ေတးသြားပဲ။
ရုတ္တရက္ တြဲလက္ျဖဳတ္
ႏွဳတ္မဆက္ပဲ ႏွင္ထုတ္
ငါ႔ရင္က ရက္ခ်ဳပ္ရဲ႕
အလြမ္းေဘာင္တြင္းမွာ
ကၽြမ္းေလာင္ျခင္းတုိ႔
ထူလုိ႔ ထပ္လုိ႔ဆုိေပမယ္႔
စနစ္တက် လြမ္းမျပတတ္ေသးဘူး
ကြဲလြဲမွဳေတြေၾကာင္႔
ကြဲကြာ ၾကတယ္
ဆာေလာင္မွဳေတြေၾကာင္႔
ငတ္မြတ္ၾကတယ္
ငါတုိ႔ေတြကေရာ?
အခုဆုိ
အေပ်ာ္ဆက္မယ္႔
ေဖေဖၚ၀ါရီရက္ေရာက္ေတာ႔မယ္
ခ်စ္ရသူေရ။
မသိမသာ လြမ္းၾကည္႔မယ္ေနာ္
သစ္ရြက္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္
ငါရင္ေတြက တဒုတ္ဒုတ္
ေမာင္းခုတ္ေနတာ ရထားအစင္းတစ္ရာ
ငါ႔အၾကည္႔မွာ ဆက္ႏႊယ္လုိ႔
နင္နဲ႔ဆုံတဲ႔ ဘုံေလးေတြ
ငါသတိရသလုိ သတိရေနမလား
ေလေျပရဲ႕ ခြန္အားမွာ
ငါ႔ႏွလုံးသားေတြ ခ်ိတ္ေပးလုိက္တယ္
နင္႔အတြက္
ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႔ ေအးျမပါေစ
ေတာင္းဆုေတြနဲ႔
အလြမ္းေငြ႔မပါတဲ႔ ပန္းေတြေပြ႔လာတဲ႔ ေလေျပကုိ
နင္ သတိရခဲ႔ရင္
ကမ္းလင္႔လက္တစ္စုံနဲ႔
လွမ္းဖက္ရုံေလးရယ္ပါ
ခ်စ္သူရယ္။
0 စာဖတ္သူ အျမင္ေလးေတြေရးသားပါ:
Post a Comment