မဃေဒ၀ ဆုံးမစာ ( ေသျခင္းသည္သာ )
မွတ္ခါစြဲယူ၊ မ်ားဗုိလ္လူတုိ႔၊ နိဗၺဴမရ၊ ဆင္းရဲၾကလိမ့္၊
ေလာကသံုးခြင္၊ ဘံုအျပင္တြင္၊ ျဖစ္လွ်င္ပ်က္ၿမဲ၊ မွန္မလြဲတည့္၊
သံုးစြဲ ဖုိ႔ရာ၊ ျမတ္ဥစၥာတုိ႔၊ ကံၾကမၼာေပး၊ ရျပန္ေသးက၊
ပ်က္ေရးတစ္ဖန္၊ ေတြ႕ႀကံဳျပန္၏။
ခ်စ္လ်ံေ၀ေ၀၊ ခ်စ္ေဆြေတြနဲ႔၊
ခ်စ္ေလသမွ်၊ ေပါင္းဆံုကလည္း၊
ကြဲရသည္မွာ၊ မလြဲသာတည့္။
ရွည္စြာအသက္၊ တည္ရွိလွ်က္လည္း၊
ပုခက္နဲ ႔ေပ ေ၀းေလေလ၍၊
နီးလွ်င္ပ်ဥ္ေခါင္း၊ အမွန္ေအာင္းလိမ့္၊
အေၾကာင္းမေလွ်ာ္၊ သံုးရက္ေက်ာ္က၊
ပုပ္ေစာ္ ညီႇနံ၊ ရန္ေတြ႕ျပန္သုိ႔၊
အမွန္ခ်စ္သူ၊ မကပ္ မူပဲ။၊
လစ္လ်ဴ႐ႈသံုး၊ တကယ္မုန္း၏။
ေနာက္ဆံုးေရာက္ခါ၊ ၿမိဳ႕ျပည္ရြာႏွင့္၊
ေဆြညာအမ်ား၊ စြန္႔ပယ္ရွား၍၊
သြားရအၿပီး၊ လူမနီးတည့္၊
ေတာႀကီးၿမိဳင္ယံ၊ ေျမသုႆာန္၌၊
(ေရာက္ျပန္မရွိ) ျမႇဳပ္ႏွံဘိျခင္း၊ ေျခာက္ေပတြင္း၀ယ္၊
စင္းစင္း အိပ္ကာ၊ မလွည့္သာပဲ၊
ေနရနည္းကုိ၊ စြဲၿမဲမွတ္ကာ၊ ဆင္ျခင္ပါေလာ့၊
သခၤါရခ်ံဳ၊ ေလာကီဘံု၌၊ ခိုလႈံ၀င္ခံ၊ ပုထုဇဥ္ကုိ၊
ေလာကဓံလြတ္ေၾကာင္း၊ ဆုပန္ေတာင္း၍၊
လမ္းေၾကာင္းမဂၢင္၊ ရွစ္အင္ဓမၼ၊ အ၀၀ကုိ၊
ေန႔ညမကြာ၊ ႀကိဳးစားရာသည္၊
ေခမာေရာက္မွ၊ ေအးမည္တည္း။
