တခမ္းတနား သုိ၀ွက္
မငုိရက္ မဆုိရက္
ယုိထြက္ခဲ႔မ်က္ရည္ေတြသာ စုိလုိ႔
တရွဳတ္ရွဳတ္ တကုတ္ကုတ္
ရုပ္ရုပ္သဲသဲ စိတ္ေတြ
ပုံရိပ္ေတြ နဲ႔ လိမ္လုိ႔
ဟုိးအတိတ္ေတြနဲ႔ စိမ္လုိ႔
အင္မတန္ အံ၀င္ခြင္က်
သတိတရ ေနသားက်ေပမယ္႔
လွဳိက္လွဳိက္ လွဲလွဲ ၀မ္းနည္းမွဳကုိ
လႊမ္းမုိးလုိ႔မရ
အလြမ္းဆုိးေတြက
တုိက္တုိက္ ဆုိင္ဆုိင္ တည္႔တည္႕မတ္မတ္ ထထ ေဖာက္တယ္
သူေပးတဲ႔ စာေတြ
သူေရးတဲ႔ ကဗ်ာေတြ
ေပ်ာ္ေမြ႔ ေမာ္ေမ႔ခဲ႔လုိ႔လား
ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ ဆုိခဲ႔တာ
အျမစ္မတြယ္ပဲ
ပစ္ပယ္မွဳေတြျဖစ္တာလား
ထိခဲ႔လို႔ သိခဲ႔ပါျပီ
ဘယ္ရင္ခြင္ရဲ႕
ေစညႊန္းခ်က္က
အစြန္းထင္က်န္ရင္
အစြန္း ေရာက္တယ္ ဆုိတာ
စြမ္းအင္မဲ႔
စြဲလမ္းသူရဲ႕ျဖစ္အင္ပါ
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ခ်စ္စကား
ပစ္ထားသူမသိေပမယ္႔
မေဖာက္မဖ်က္
ေက်ာက္သားထက္ပင္
ကဗ်ည္း တြင္ေစ
အေ၀းတစ္ခြင္က
ေဆြးအရွင္သိေစကြယ္
အလြမ္းနဲ႔ေရးတဲ႔ ေက်ာက္စာ
ငါ႔ႏွလုံးသားကုိ ေဖာက္
ေဆာက္တည္ထားရဲ႕ခ်စ္သူ။
