ဒီညေန မေျဖသာတဲ႔ရင္က
မျမင္သာတဲ႔ သူကုိလြမ္းတတ္လို႔
မုိးသဲထဲ ေျပးျမဲေျပးေနတဲ႔စိတ္ကုိ ဖမ္းခ်ဳပ္ရင္း
မလြမ္းတတ္လြမ္းတတ္ လြမ္းၾကည္႔လုိက္ပါတယ္။
သူမ
အပူအမွ် ေနၾကရေအာင္တဲ႔
သူမ
ယူၾကဳံးမရတာေတြသာေပးစြမ္းသြားတယ္
သူမရယ္
ရင္တစ္ခုလုံး ဖုံးဖုံးလဲ ေၾကကြဲတာေတာင္
ေက်နပ္အားရမွဳ မရွိေသးဘူးလား
နင္မရွိေတာ႔တဲ႔ ငါရင္မွာ
နင္ေတြသာ စုိးမုိးလုိ႔
တုိးတုိးလာတဲ႔ ေ၀ဒနာ ဘယ္ေနရာက ဖန္ဆင္းခဲ႔တာလဲ
အေနေ၀းလုိ႔ တမ္းတတာမဟုတ္ပါဘူး
အေ၀းေနမယ္ဆုိကတည္းက
ငါ ေက်ကြဲတတ္လာတာ
သူမရယ္။
ကဗ်ာေတြကိုခ်စ္တတ္ဖုိ႔
ကဗ်ာဆရာလုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး
ငါကိုယ္တုိင္ကုိက ကဗ်ာနဲေရာတဲ႔ ရုပ္
ကဗ်ာနဲ ေဆာက္တဲ႔ စိတ္နဲ႔ ပါ
သူမရယ္
ငုိေဆြးေနမယ္႔ သူက ငုိေနေပမယ္႔
မသိလုိက္မသိဖာသာေနမယ္ဆုိရင္
ငါတစ္ေယာက္ပုိလုိ႔သာကြဲေၾကရမွာပါ
နင္တစ္ေယာက္ အျမီးအေမာက္မတည္႔လုိ႔
ေရာက္လာရင္ ရင္ကုိဖြင္႔ထားမယ္
သခင္႔လုိ ခစားမယ္
ဒူးေထာက္ထားတဲ႔ ငါဟာ
နင္အျပန္လမ္း မပင္ပန္းေစပါဘူး
နင္ အရင္လမ္းအတုိင္း ျပန္လာလုိရပါတယ္
ပန္းမ်ားခင္းလို႔ တံတားတစ္စင္းရင္းထားမယ္
ကဗ်ာမေရးတဲ႔ ညေနတုိင္းအတြက္
နင္ပုံရိပ္ေတြကုိတမ္းတရင္း
မုိးဖြဲေတြနဲ႔အျပဳိင္ရြာခ်တဲ႔ မ်က္ရည္ကုိသုတ္
ငါအဟုတ္လြမ္းတတ္လာျပီေနာ္။
ေဟာဒီညေနတုိင္း နင္ကုိေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔တာ နင္မလာမွန္းသိပါလွ်က္ ၾကည္႔ကာခက္ေန ရတက္ေပြခဲ႔တာ ငါရူးသြပ္မွဳေတြနဲ႔ေပါ႔ ။
ကဗ်ာမေရးတဲ႔ညေနအမွတ္တရ
အားလုံးကုိေလးစားလွ်က္
ေစာေနေသြး
